[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.] KüçüğümAynı
sokakta oturuyorduk. Her gün bir kızla geliyordu .Adı esrarengizdi,
herkes onun hakkında farklı şeyler söylerdi. Fakat kimse gerçeği
bilmezdi. Kirli sakalları vardı. Yeşil gözlü esmerdi. Mahallenin
kızları hayrandı ona. Bense nefret ederdim. Hiç kimseyle konuşmaz.
Sadece gelir geçerdi.
Bir gün onunla yolda karşılaştık.
Çok güzel bir yüzü vardı. Bana gülümsedi. şaşırdım. Ama yine de onu
sevmiyordum. Fakat o çok farklıydı.Gece boyunca lambası yanardı. Uyumak
yerine onun evini seyrederdim. Onu sevmediğim halde her şeyiyle
ilgileniyordum. Yavaş, yavaş onu gözlemeye başladım. O an anladım ki,
Ona karsı hissettiğim şey sevgiymiş. Artık O eve gelmeden
uyuyamıyordum. Yanına gelen kızları kıskanırdım. Herkes onun kötü
olduğunu söyleyince. Hep onu savunurdum. Onunla karşılaşmak için kapıda
dururdum.
Onu yine yolda gördüm. Bana göz kırptı. Yanımdan
geçerken onu çağırdım. "Acelem var Küçüğüm" dedi. Bana aramızdaki yaş
farkını hatırlatmıştı, eve gidip ağladım. Karar verdim Ona aşkımı ilan
edecektim. Yolunu gözledim. Bir gün onu gelirken gördüm. Peşine düştüm
o eve girdi. Biraz bekleyip kapıyı çaldım. Açtı "Ne var Küçüğüm" dedi.
"Seni Seviyorum" dedim. Gülümsedi "Evet" dedi. "Ne evet" dedim.
Konuşmadı. Koşarak dışarı çıktım. Bir ay boyunca evden çıkmadım.
Bir
gün kızlarla konuşurken. Ambulans geldi onun evine girdi. Sedye ile onu
dışarı çıkardılar. Önümüzden geçerken. '"Ben de seni Küçüğüm" dedi.
Kıpkırmızı oldum herkes bana bakıyordu. Ağlayarak koşmaya başladım.
Aksama kadar sokakta gezdim. Göz yaşlarım durmadan akıyordu. Sonra eve
geldim. Annemler ondan bahsediyorlardı. Sevdiği bir kız varmış. Ailesi
evlenmesine izin vermeyince kız evden kaçmış. Sokak serserileri onu
öldürmüş. Eve getirdiği kızlar evi olmayan kızlarmış. Kimi sevdiyse
ölmüş. Çok sevip acı çekmiş. İntihar edip hastaneyi aramış. Polisler
evin duvarında "Küçüğüm" yazısını bulmuşlar. "KÜÇÜĞÜM SEN DE ÖLME"
yazıyormuş. "Ben de seni sevdim, sevdiklerim gibi sen de ölme diye ben
öldüm KÜÇÜĞÜM"